Λήθη

Ζεις σε παράνομη αυλή, αδέσποτη,
που μέσα της ανθίζουν μόνο τσουκνίδες.
Και σαν κνησμό σού προκαλούν 
οδύρεσαι, αφηνιάζεις
στο αίσθημα αυτό της καύσου.
Σε τρώει φυτό ραντισμένο
κι απ’ τη φύση του
προικισμένο μ’ αγκάθια.
Για θεραπεία χάπια καταπίνεις,
πνίγεις αξιοπρέπεια,
πίνεις τσιγάρα.
Κι όταν η αυγή -ξανά- χαράζει,
πέφτεις για ύπνο,
να ξεχάσεις.

(Από το "Απόψε νιώθω μια ντροπή", εκδ. περί τεχνών)