Το τρένο - Le train

Το τρένο

Έρχεται από μακριά
τι να περιμένει, ξέρει,
πού να σταματήσει, ξέρει•
στις έντεκα και δύο πρώτα λεπτά
είναι το ραντεβού σου.

Στις ράγες μπαίνει και πλησιάζει.
Πίσω αφήνει πολλές ζωές
μα κι άλλες πάει να συναντήσει
δίχως σπατάλη
δε χάνει καιρό.

Κι όλοι κοιτούν
γελιούνται και γελούν
και προσδοκούν
κάτι νέο να φέρει
κάπου αλλού να τους πάει.

Σε μια διαδρομή ίδια για κείνο
κάθε φορά
το δρομολόγιο εκτελεί
το ίδιο πιστά
στις έντεκα και δύο
πρώτα λεπτά
θα μπαίνει πάντα
στο σταθμό
νωχελικό, αργό.

Μόνο ένα θ’ αλλάζει•
ο συρτός, ξυστός,
ανατριχιαστικός ήχος στις ράγες,
εκείνος που τα όνειρα ξυπνά
όταν μαζί τους περιμένεις
στις έντεκα και δύο πρώτα λεπτά.

Le train

Il arrive de loin
Attendre quoi, il sait,
Où s’arrêter, il sait ;
A 11 heures 2 précises
C’est ton rendez-vous.

Il surgit sur les rails et approche
Il laisse derrière beaucoup de vies
Mais il va en rencontrer d’autres
Sans gaspillage
Il ne perd pas de temps.

Et tous regardent
Ils sourient mais se leurrent
Et ils espèrent
qu’il apportera quelque chose de nouveau
qu’il les emmènera quelque part ailleurs.

Dans un même trajet pour lui
Chaque fois
le même parcours il accomplit
fidèlement
A 11 heures 2
précises
Il entrera toujours
Dans la gare
Nonchalant, lent

Seule une chose changera ;
Le son traînant du raclement sur les rails
qui fait frémir,
celui qui réveille les rêves
lorsque tu attends avec eux
à 11 heures 2 précises.

(Από το Απόψε νιώθω μια ντροπή, εκδόσεις Περί τεχνών)
Πρώτη ηλεκτρονική δημοσίευση στα ελληνικά στο "poein.gr"
Φωτογραφία: Danièle Charra
Μετάφραση στα γαλλικά Danièle Charra και Νίκη Κωνσταντοπούλου