Ευχαριστώ το Φρέαρ για τη δημοσίευση του ποιήματος "Το τίμημα".

http://frear.gr/?p=24996&fbclid=IwAR28Boif5GahipwA3u7dZ9Tx-jbO_cJh4dWhumktLxSMzw0PHkv_v8T1C0A

                                                                               

                                                  «Μια νύχτα πήρα την Ομορφιά στα γόνατά μου.
                                                       Και τη βρήκα πικρή. Και τη βλαστήμησα.»
                                                                           Arthur Rimbaud

Tα πόδια της σκίζουν το πάτωμα και ακούγεται.

Όχι Όχι Όχι.

Δεν πρέπει να ακούγεται τίποτα περιττό

δεν πρέπει οι θεατές να βλέπουν καμιά ατέλεια, καμιά ταλαιπωρία.

Πρέπει να είναι τέλεια, τέλεια.

Ας πονάει πολύ, ας υποφέρει άλλο τόσο.

Πρέπει να υποφέρει αλλά πρωτίστως πρέπει να είναι τέλεια.

Τόσο τέλεια που το κοινό να περιμένει την αδύναμη στιγμή της,

την αποδόμηση του κορμιού και της ψυχής της. (Εκεί ποντάρει)

Χόρεψε, μπαλαρίνα. Χόρεψέ μας.

Πρέπει να μας χορεύεις μέχρι τέλους, μέχρι θανάτου

χωρίς ποτέ, ποτέ να παραπονιέσαι. (Δεν έχεις δικαίωμα να παραπονιέσαι)

Αυτό είναι το τίμημα της σκάλας που έχεις χτίσει με το θείο.

Νόμιζες πως έτσι κερδίζεται η αθανασία;

Σπάσε το κορμί σου, λύγισε κι άλλο κι άλλο,

ανέβα πιο ψηλά στις μύτες των ποδιών σου.

Και η πλάτη ίσια. Με χάρη.

Πρέπει να φαίνεσαι όμορφη όταν πονάς.

Και γελαστή. Και χαρούμενη. Και κομψή.

Ανέβα κι άλλο. Κι άλλο.

Πόνεσε κι άλλο, κι άλλο.

Πρόσεχε, μπαλαρίνα.

Καραδοκούν όλοι οι θνητοί

την ώρα που χορεύεις.

Στοιχηματίζουν πάνω σου

ως και τους εαυτούς τους.

Μην τα δίνεις όλα, μπαλαρίνα.

Θα σε κατασπαράξουν.

Νίκη Κωνσταντοπούλου