Πάντα φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

«Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί» Τ. Λειβαδίτης



[Πάντα φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου]

Βομβαρδισμένος με κοιτάς
Τό ’να σου χέρι έχει φύγει
Ακουμπάει τον ώμο μου
Τό ’να σου πόδι έχει κοπεί
Μου το δίνεις ενθύμιο
Τα μάτια σου στάζουν στάχτες
Που μπαίνουν στα δικά μου
Και η φωνή σου η άφωνη
Σκίζει τα σωθικά μου.
Είναι Άνοιξη
Μα ο αλύπητος καιρός
Δεν λογαριάζει ούτε εσένα
Ούτε εμένα
Τον θάνατο κραδαίνει
Την κόλαση βλασταίνει
Μην απορείς για τίποτα
Μόνο
Να θυμάσαι
Να προφυλάγεσαι

Πρώτη δημοσίευση στο Τρένο της Ποίησης της Μαρίας Θεοφιλάκου
https://trenopoiisis.blogspot.com/2020/03/niki-konstantopoulou-wind-blowing.html?fbclid=IwAR3-uTXTIYIRtrZToSLwMQJ0mADSDYEkOXBVz66Mlx4urtHqBFjPgKaml1Y


[Ça souffle toujours aux carrefours du monde]


Sous les bombes tu me regardes
Ta main arrachée
Me touche l’épaule
Ton pied coupé
Tu me le donnes en souvenir
Des cendres suintent de tes yeux
Elles pénètrent les miens
Et ta voix aphone
Me déchire les entrailles.
C’est le printemps
Mais le temps impitoyable
Nous ignore
Toi comme moi
Il brandit la mort
Il engendre l’enfer
Ne t’étonne de rien
Rappelle-toi
Seulement
De te protéger

Traduction du grec: Danièle CHARRA